Zjadłabym naleśniki...

A dziś przedwczorajsze śniadanie - duża porcja, w sam raz dla głodomorów. :)

Góra naleśniczków przekładanych tym, co kto lubi najbardziej. W mojej wersji pojawił się (kolejność przypadkowa): bekon, ketchup, pomidory, pieczarki, pietruszka i jajko sadzone.

Uniwersalny przepis na naleśniczki:

Przygotuj:

1 szklankę mleka

1 szklankę mąki

3 jajka

sól/cukier 

* można dodać odrobinę oleju

Następnie:

Połącz wszystkie składniki. Użyj trzepaczki lub miksera. Ciasto naleśnikowe powinno być jednolite, lecz płynne. Na rozgrzaną patelnię wlewaj porcjami ciasto. Powinno dobrze się rozprowadzić. Smaż z dwóch stron na pożądany kolor. Idealny naleśnik jest gładki, elastyczny, miły w dotyku. :)

Ja zmodyfikowałam ten przepis. Użyłam:

1/2 szklanki maślanki

1/2 szklanki mleka

3 jajka

sól

Mleko można rozcieńczyć pół na pół z wodą gazowaną. Można użyć samej maślanki i proszku do pieczenia, będą grubsze, nieco racuchowate. Ech, naleśniczki...temat rzeka. Na pewno pojawią się nieraz w wielu wersjach.

Smacznego!

Mądrość precla

Precel pójdzie na pierwszy ogień ( patrz: zdjęcie profilowe).

Ten ze zdjęcia był zakupiony, aby osłodzić (osolić?) siostrze i sobie samej chwile spędzone w długiej kolejce na pewnej wieży (tak,tak, Eiffla).

Dzisiaj kolej na własnego precla. Siostra przyjeżdża na weekend, zrobiłam niespodziankę i upiekłam aż 2 sztuki (słownie dwie). W związku z tym mój przepis wyglądał tak: 

trochę mąki

trochę mleka

trochę soli

trochę drożdży

trochę cukru

trochę tłuszczu

trochę sody

coś do posypania

....czyli wszystko na oko i na wyczucie :-)

A oto zwykłe proporcje:

• 250 g mąki pszennej 
• 150 ml mleka
• pół łyżeczki soli
• 20 g drożdży
• pół łyżeczki cukru
• 20 g tłuszczu (ja dodałam smalec, może być masło, margaryna)
• 3 łyżeczki sody oczyszczonej

No i przygotowanie:

W ciepłym mleku rozpuścić cukier i drożdże, odstawić na około 15 minut.

Mąkę, sól, tłuszcz i zaczyn połączyć i zagniatać, zagniatać, zagniatać.

Ciasto powinno stać się jedną, plastyczną i gładką masą, łatwo odchodzącą od rąk.

Odstawić na 30 minut w ciepłe miejsce. (Moje stało dłużej - nikomu to nie zaszkodziło. :) )

Po tym czasie podzielić ciasto na 6 lub 8 części w zależności od potrzeb, formować precle wedle potrzeb.

Posmarować wierzch białkiem, posypać np.ziarnami (ja posypałam solą z ziołami prowansalskimi).

Piec na złoty kolor w 220° C.

Delektować się preclem np. przy piwie. :)

Smacznego.:)

A na sam koniec też precel, ale nieco inny. Również polecam!

Na początek przepisu brak

Podobno kawa pozwala oszukać pusty żołądek.

Przetestowałam tę wiedzę właśnie tą kawą ze zdjęcia. 

Kawa jak kawa: czarna, z ekspresu, z pianką, do tego cała flaszka niegazowanej wody, imbirowe ciasteczko i standardowy cukier. Mimo to na długo zostanie kawą numer jeden w moim życiu (lubię czasem robić listy top 10).

Dziennie robiłam po 20 km pieszo, zdarłam 2 pary balerinek z CCC, nabawiłam się drętwienia stóp i schudłam 3 kg (to przecież też jest związane z (nie)jedzeniem). Wypad miał być dwuosobowy, ale rano, przed odlotem,stał się nagle jednoosobowy. Był też szyty na miarę, czyli bardzo oszczędny (czyt. zupki chińskie z Tesco i czajnik elektryczny). Kiedy wlokłam się w upał  na 15 km trasy, zatrzymałam się w knajpce przy Placu Igora Strawińskiego i zamówiłam kawę. Mmmm, było bosko, odpoczął umysł i ciało. Spędziłam tam dwie godziny. W zachodzącym słońcu obserwowałam ludzi, czytałam "Rozważną..." i cykałam fotki. Dodam, że wyjątkowo posłodziłam wtedy kawę (cukier dodaje energii) i że mam fizia na punkcie Paryża.  

A na sam koniec:

Je veux kawy w Paryżu. Najlepiej teraz.

Zjadłabym coś

Często mówię tak do mojej siostry, kiedy mam ochotę coś zjeść. Siostra zazwyczaj też by coś zjadła. Coś. Nie wiemy jeszcze czym jest coś. Może coś słodkiego. A może coś na ostro. Wtedy idę do kuchni, szperam i gotuję coś. Ja gotuję, a siostra wykonuje tzw. proste czynności kuchenne. Potem następuje wspólna konsumpcja, film, muzyka, śmiech i masa nie tylko kulinarnych wspomnień, które zaczęły się od "zjadłabym coś".

Podsumowując, miejsce dla ludzi, którzy lubią sobie coś zjeść. Smacznie, łatwo i z powszechnie dostępnych składników. A także tych, co lubią o (i przy) jedzeniu pogadać, więc można spodziewać się również postów ogólnych o jedzeniu i piciu nie tylko z perspektywy przygotowującego.

Autorkami zdjęć jesteśmy my. Jaka jest ich jakość, każdy widzi - część ma nawet kilka lat i były wykonywane często wszystkim tylko nie aparatem fotograficznym, zatem wiadomo...

Ale jak coś się zmieni, to na pewno będzie to widać. :)

Kuchnię chciałabym poznać z każdej strony, więc mam nadzieję, że będzie to początek kulinarnej wędrówki tu i tam.

Dobranoc.